دعای سمات و آنرا «دعای شبور» نیز گویند و از ادعیه مشهوره و معروفه است و دارای اسم اعظم؛ و بزرگان از علماء بالله خواندن آن را در ساعت آخر روزهای جمعه ترک نمی کرده اند، و بسیاری از بزرگان علماء چون شیخ طوسی و ابن طاووس و کفعمی آنرا از عثمان بن سعید عمری، که اولین نائب از نواب اربعه است، و نیز از حضرت صادق علیه السلام با سندهای خود روایت کرده اند.
مستحب است که در آخرْ ساعت از روز آدینه دعای سمات بخواند. امام باقر علیهالسلام گفت: اگر مردمان بدانند آنچه ما دانیم از سؤالها که درین دعاست از بزرگی کار آن به نزدیک خدای تعالی و زودی اجابت خدای تعالی خواننده آن را با آنکه ذخیره نهاده است خدای تعالی از ثواب نیکو، به سبب این دعا با یکدیگر به شمشیر جنگ کنند. و اگر سوگند خورم که نام بزرگ خدای تعالی در اوست سوگند راست خوردهام و این از علمِ نهانیست و از دعاهای پوشیده که مستجاب بود نزدیک خدای تعالی پس بدان نفع گیرند و از کسی که اهل آن نباشد پنهان دارید و اهل آن نباشد مثل کودکان و سفیهان و منافقان که حق ما به ظلم برده باشند بدیشان مدهید که این از سرّ مخزون و علم مکنون خداییست جل جلاله