الله الحسین علیه السلام نقل کرده اند که فرمود : روزی نزد امیر المومنین علیه السلام نشسته بودم و عربی
وارد شد و عرض کرد : یا امیر المومنین ٬ من مردی عیالمند و فقیر هستم ٬ و مالی که مرا کفایت کند ندارم .
حضرت فرمود : ای برادر عرب ! چرا استغفار نمی کنی تا حالت نیکو گردد ؟ عرض کرد : من زیاد استغفار می کنم
اما تغییری در وضعم پیدا نمی شود . امیرالمومنین علیه السلام فرمود : ای برادر عرب خداوند می فرماید :
شما فرو فرستد و شما را با ثروت و اولاد مدد فرماید و باغ ها ونهرهای جاری به شما عطا کند .
( یعنی استغفار تو ناقص است ٬ زیرا چون به گناه بودن بعضی از اعمالت آگاه نیستی خود به خود از آن ها
استغفار نمی کنی و نتیجه ای نمی گیری )
پس من به تو استغفاری یاد می دهم که در وقت خواب بخوانی تا خداوند بزرگ به تو وسعت رزق دهد . پس دعا
را نوشته به اعرابی داده و فرمودند : شب قبل از خوابیدن این استغفار را بخوان و گریه کن و اگر اشکت جاری
نشد تباکی کن ( خود را به گریه بزند )
امام حسین علیه السلام فرمود : سال بعد اعرابی آمد و عرض کرد : یا امیرالمومنین ! خداوند بمن نعمت های
زیادی عطا فرمود ٬ بطوری که آنقدر شتران و گوسفندانم زیاد شده است که محلی برای جای دادن آن ها نمی
به نبوت فرستاد ٬ هیچ بنده ای نیست که با این استغفار دعا کند مگر اینکه خدای تعالی به برکت خواندن آن ٬
گناهانش را آمرزیده و حوائج مشروعش را برآورد و مال و اولادش را زیاد کند و متن استغار این است :
منبع :بحارالانوار ج ۸۷ ص ۳۲۶ - دار السلام ج ۳ ص ۱۳۳ - البلد الامین ص ۳۸