از حضرت امام صادق(ع) روایت است که مؤمنی که از برای خدا سجده کند برای شکر نعمتی
در غیر نماز، حقتعالی برای او ده حسنه بنویسد و ده سیئه محو کند و ده درجه در بهشت بلند
گرداند . نیز از آنحضرت منقول است که نزدیکترین احوال بنده به خدا در حالتی است که در
سجده شکر باشد و گریان . و در حدیث دیگر فرمود که سجده شکر واجب است بر هر مسلمانی
که با آن نماز خود را تمام کند که خوشنود میگرداند به آن پروردگار خود را و ملائکه را از
خود به عجب می آورد . هرگاه که بنده نماز کند و بعد از آن سجده شکر کند پروردگار عالمیان
حجاب را از میان بنده و فرشتگان بگشاید پس فرماید ای ملائکه من نظر کنید به بنده من که ادا
کرد فرض مرا و تمام کرد عهد مرا ، پس سجده کرد نزد من برای شکر آنچه من بر او انعام
کرده ام . ای ملائکه من او را چه میباید داد ؟ گویند پروردگارا رحمت تو . پس فرماید دیگر
چه باید داد ؟ گویند پروردگارا بهشتت را . باز فرماید دیگر چه باید داد ؟ گویند کفایت مهمات
و بر آوردن حاجات او . پس حقتعالی مکرر سئوال نماید و ملائکه گویند دیگر ما چیزی نمیدانیم.
آنگاه خداوند کریم فرماید که من او را شکر کنم چنانچه او مرا شکر کرد و اقبال کنم بسوی او
به فضل و ، رحمت عظیم خود را در قیامت به او بنمایم .